1 وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا

1 Veş şemsi ve duhâhâ

1 Güneşe ve onun duha vaktine (ışığının yayılıp parladığı zamana) andolsun

1 -Ve güneş-Ve kurban ettim

2 وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا

2 Vel kameri izâ telâhâ

2 Ve onu takip ettiği zaman aya

2 -Ve ay-eğer-

3 وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا

3 Ven nehâri izâ cellâhâ

3 Ve onu (güneşi) izhar ettiği zaman gündüze

3 -Ve gün-eğer-

4 وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَاهَا

4 Vel leyli izâ yagşâhâ

4 Onu (güneşi) sardığı (örtüp ışınlarını giderdiği) zaman geceye

4 -Ve gece-eğer-

5 وَالسَّمَاء وَمَا بَنَاهَا

5 Ves semâi ve mâ benâhâ

5 Ve semaya ve onu bina edene

5 -Ve gökyüzü-gesticülat-

6 وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا

6 Vel ardı ve mâ tahâhâ

6 Ve arza ve onu yayıp döşeyerek yaşanır hale getirene

6 -Ve dünya-gesticülat-

7 وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا

7 Ve nefsin ve mâ sevvâhâ

7 Nefse ve onu (7 kademede ahsene dönüşecek şekilde) sevva edene (dizayn edene) (andolsun)

7 -Ve aynı-gesticülat-

8 فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا

8 Fe elhemehâ fucûrahâ ve takvâhâ

8 Sonra ona (nefse) fücurunu ve takvasını ilham etti

8 -Bu yüzden ilham ver-Ahlaksızlığı-

9 قَدْ أَفْلَحَ مَن زَكَّاهَا

9 Kad efleha men zekkâhâ

9 Kim onu (nefsini) tezkiye etmişse felâha (kurtuluşa) ermiştir

9 -Belki-Hadi-itibaren-

10 وَقَدْ خَابَ مَن دَسَّاهَا

10 Ve kad hâbe men dessâhâ

10 Ve kim, onun (nefsinin) kusurlarını örtmeye çalıştıysa (nefsini tezkiye etmemiş ise) hüsrana uğramıştır

10 -Ve öyleydi-Hayal kırıklığına uğradı-itibaren-

11 كَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا

11 Kezzebet semûdu bi tagvâhâ

11 Semud (kavmi), kendi azgınlığı sebebiyle (Allah’ın Resûl’ünü) yalanladı

11 -O yalan söyledi-Thamoud-

12 إِذِ انبَعَثَ أَشْقَاهَا

12 İzinbease eşkâhâ

12 Onun (o beldenin) en şâkîsi (deveyi kesmek için) ortaya atılınca

12 -Bu yüzden-Gönderdi-

13 فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْيَاهَا

13 Fe kâle lehum resûlullâhi nâkatallâhi ve sukyâhâ

13 O zaman Allah’ın Resûl’ü onlara: “O, Allah’ın Devesi’dir ve onu sulayınız (onun su içme sırasına riayet ediniz).” dedi

13 -Dedi-onlar için-haberci-Allah-dişi deve-Allah-

14 فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَيْهِمْ رَبُّهُم بِذَنبِهِمْ فَسَوَّاهَا

14 Fe kezzebûhu fe akarûhâ fe demdeme aleyhim rabbuhum bi zenbihim fe sevvâhâ

14 Fakat onu tekzip ettiler (yalanladılar). Sonra onu (deveyi) kestiler. Günahları sebebiyle, Rab’leri onların üzerini azapla kapladı. Sonra da onu (o beldeyi) dümdüz yaptı (yerlebir etti)

14 -Yani ona yalan söylediler-Onlar onların parçaları-Fedam-onlar üzerinde-Onların Rabbi-Onların suçluluklarıyla-

15 وَلَا يَخَافُ عُقْبَاهَا

15 Ve lâ yehâfu ukbâhâ

15 Ve (Allah) onun (o beldenin ve halkının) ukbasından (akıbetinden) (helâk oluşlarından) korkacak değildir

15 -HAYIR-Korku-